Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Είμαι η Αρετή και είμαι ποδήλατο.

Έχω καιρό να γράψω, το ξέρω. Δεν είναι πως δεν θέλω, είμαι μπερδεμένη. Έχω τόσα πολλά να σας πω που δεν μπορώ δεν ξέρω απο που να αρχίσω, δεν μπορώ να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου. Κάθομαι ξαπλωμένη στον καναπέ και κοιτάω το ταβάνι. Όχι δεν είναι μια κλασσική ταβανοθεραπεία. Είναι η παρατήρηση ότι μέσα στο κενό ίσως βρώ μια αχτίδα φωτός. Μια ζωή ποδήλατο, άντε μια μέρα ακόμη, μια βδομάδα, ένας μήνας, ένας χρόνος. Σαν να λέω, έλα λίγο πετάλι ακόμα και έφθασες. Πού? Που πάω για να ξέρω και πότε θα φθάσω? Γιαυτό σας λέω είμαι ποδήλατο τελικά, απλά δεν το είχα καταλάβει μέχρι τώρα.Εσείς πιθανόν δεν καταλάβατε τίποτα , το ξέρω. Είναι που είμαι μπερδεμένη, το είπαμε άλλωστε. Κάποια στιγμή θα βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη. Μέχρι τότε θα κάνω πετάλι.
Είμαι η Αρετή---δεν είμαι καλά---και είμαι ποδήλατο......και δεν τρελλάθηκα.......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου