Σε θυμάμαι ξανά
με την γλυκειά γεύση της θάλασσας,
στην λεία επιφάνεια των χειλιών.
Ήσουν η λευτεριά
κι'ήμουν ο έρωτας.
Είμαστε η ίδια η ζωή.
Και τα πλατιά τα πέλαγα ήταν δικά μας.
Δικά μας τα καυτά μεσημέρια
και το θαλασσόδαρμα με την αιώνια έκσταση
ωσότου φθάσουμε σ'απάνεμα λιμάνια.
Ήσουν η λευτεριά
κι ήμουν ο έρωτας.
Είμαστε η ίδια η ζωή.
Αν με ρωτούσες που πάμε, θα σούλεγα :
Σε μας.
Πάμε να βρούμε τους χαμένους εαυτούς μας.
Κι ας μας κοιτάζουνε παράξενα
κι ας μας κακολογούνε.
Μόνο οι γλάροι με το λεύτερο φτερούγισμα
μπορεί να νοιώθουν τον σκοπό του ταξιδιού μας.